De situatie is voor Naomi Oziel, hbo-docent Verpleegkunde aan Hanzehogeschool Groningen even wat anders dan voor de gemiddelde docent. “Ik heb te maken met deeltijdstudenten, die worden straks volop ingezet in de zorg, dus ze willen nu alles zo snel mogelijk afronden”, aldus Naomi. “Ik merk dat mijn studenten ook vooral heel dankbaar zijn voor het contact en dat we er zoveel moeite voor doen om ze aangehaakt te houden, dus dat is heel fijn.”

Blackboard Collaborate
Ook voor Naomi was het de eerste periode flink zoeken. “De hogescholen sloten al een paar dagen eerder dan de rest van het onderwijs, dus hadden we een kleine voorsprong”, vertelt Naomi. “We werken met Blackboard Collaborate en aangezien de docenten de eerste dagen nog aanwezig waren op school, konden we ook nog ondersteuning krijgen van een ICT-er. Dat was wel fijn. Echt voorbereid waren we niet als Academie voor Verpleegkunde. Er was wel een werkgroep Blended learning bezig met allerlei ontwikkelingen, maar dit werd niet door elke docent toegepast, de noodzaak was er niet. Dat is nu wel anders!”

Plenaire start
Naomi: “Ik start de dag plenair. Dan vraag ik eerst even hoe het met iedereen gaat en inventariseer ik waar behoefte aan is. Vervolgens gaan mijn studenten in sub-groepjes aan het werk. Tijdens de les heb ik maar een aantal korte plenaire momenten. Ik zet de studenten vooral veel zelf aan het werk.  Zelf loop ik dan ‘virtueel’ van groepje naar groepje om te kijken hoe ze bezig zijn. Ik merk wel dat het heel belangrijk is om duidelijke afspraken te maken over onder andere lesdoelen, de duur van de les en mijn rol als docent.

Lessen activerend houden
Het is ook goed om helder te zijn in wat het doel is van de les en van wat de studenten doen.” Natuurlijk verloopt niet alles even vlekkeloos. “Wat ik bijvoorbeeld nog wel eens lastig vind, is om de les activerend te houden”, vertelt Naomi. “Natuurlijk kan ik er wel een aantal zien, maar niet de hele groep tegelijkertijd. Het is daardoor moeilijk om alle non-verbale signalen op te pikken. Dit heeft ook effect op de verdieping van de stof, ik merk dat soms geneigd zijn om met mij een dialoog aan te gaan en soms minder met elkaar. Ze willen snel een antwoord, maar ik wil dat ze dit eerst met elkaar gaan bespreken. Dit probeer ik wel te activeren door zelf meer verdiepende vragen mee te geven tijdens de lessen. Daarnaast merk ik dat hun hoofd vol zit met de ontwikkelingen rondom corona. Ze hebben hier natuurlijk dagelijks mee te maken. Dus ik wil ze ook de ruimte geven om hierover te praten onderling.” 

Digitaal toetsen
Naomi is ook bezig met het vormgeven van digitaal toetsen. Naomi: “We hebben bijvoorbeeld net een manier van toetsen bedacht voor het vak Motivational Interviewing. Normaal gesproken doen we dit met een simulatie patiënt, maar nu doen we een driegesprek tussen de student en twee docenten. Waarbij één van de twee docenten observeert en de andere docent de patiënt speelt. We hebben dit ook al geoefend met studenten en dit lijkt goed te werken. Hopelijk kunnen we dit aan het einde van het schooljaar afnemen.” De studenten van Naomi zitten in hun laatste jaar, dus als er niet op deze manier getoetst kan worden, lopen ze studievertraging op. “Dat willen we zoveel mogelijk proberen te voorkomen door met een alternatieve toets te komen die voldoet aan de richtlijnen. Deze studenten zijn naast hun studie ook gewoon aan het werk in de zorg, dus dat moet ook doorgaan”, zegt Naomi. 

Humor en energizers
Op de vraag of ze nog tips heeft voor andere docenten, antwoordt Naomi: “Probeer de lessen ook een beetje luchtig te houden. Er moet ook ruimte zijn voor humor, dat kan relativerend werken. Studenten zitten op een dag zolang naar een scherm te kijken dat het ook goed is om afleiding in te bouwen. Ik gebruik graag energizers voor mijn studenten. Dat deed ik altijd al, maar dat werkt online ook prima! Het gewone contact met mijn collega’s en studenten mis ik wel. Hoewel dit ook wel weer leidt tot grappige situaties. Zo gaf ik laatst les vanuit mijn bed; op dat moment de enige rustige plek in het huis. Normaal gesproken zien studenten dit niet, maar toen ik iets liet vallen, verschoof het beeld. Eén van mijn studenten riep: je wordt voor ons steeds meer een gewoon mens en steeds minder docent. Dat zijn wel grappige dingen.”